پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ (۴۱۳-۳۹۱ میلادی)، نوزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.
نام کامل بعد از مرگ او بطور کلی به معنی "پادشاه بزرگ، گسترش دهنده خاک کشور، دفن شده در Gukgangsang" می باشد. و در بعضی از مواقع نیز به صورت اختصار Hotaewang یا Taewang (پادشاه بزرگ) نامیده می شد. او Yeongnak رو به عنوان نام era خود انتخاب کرد و در طول دوران حکومتش به عنوان پادشاه بزرگ Yeongnak نامیده می شد.
در دوران حکومت گائتو بزرگ، گوگوریوبار دیگر قدرت اصلی شرق آسیا شد، و از وضعیتی همانند، وضعیت قرن دوم میلادی برخوردار شد. در هنگام مرگ پادشاه گائتو بزرگ در سن 39 سالگی و در سال 413 میلادی، گوگوریوکنترل تمام سرزمینهای بین رودخانه های هان و آمور را در دست داشت(دو سوم کره ای مدرن، منچوری ، قسمت هایی از استان ساحلی روسیه و مغولستان داخلی)
همینطور، سیلا به گوگوریودر سال 399 میلادی، به خاطر حمله باکجه به گوگوریوتسلیم شد.
گائتو بزرگ پایتخت باکجه رو که در حال حاضر سئول می باشد تصرف کرد و باکجه را خراج گزار گوگوریوکرد.
تحت حکومت گوگوریو، سه امپراطوری کره به صورت واقعی یک پارچه شد.